Anna Sobol-Wejman i Stanisław Wejman należą do grona wybitnych polskich grafików, pokolenia debiutującego na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, pokolenia przełomu wtopionego jeszcze w krakowską metaforę, ale poszukującego własnej drogi twórczej. Dla obojga artystów odkrywanie zindywidualizowanych graficznych koncepcji w warstwie formalno-stylistycznej, tematycznej i warsztatowej było procesem, którego efekty ujawnia przygotowana wystawa w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy.

Do katalogu załączono leporello z "Komedią horyzontalną"

Monumentalna Komedia horyzontalna jest pracą złożoną z dwudziestu ośmiu akwafortowych czarno-białych plansz, połączonych ze sobą i tworzących ciągłą kompozycję o długości ponad 18 metrów. Zgodnie z koncepcją autora realizacja stanowi przestrzenną instalację graficzną, bez początku i końca, wpisaną w formę koła. Ta forma aranżacji odpowiada nadrzędnej idei pracy, którą zgodnie z intencją twórcy była „imaginacyjna próba płaskiego obrazowania przechylonej ziemi”.