Publikacja powstała w ramach projektu „Archeologia Stargardu t.V.1. Badania kwartału IX: Najstarsze ślady osadnictwa”, który zrealizowany był przy wsparciu finansowym Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Ochrona zabytków archeologicznych w roku 2019.
„Monografia składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym została omówiona sytuacja przestrzenno- stratygraficzna najstarszych śladów bytności człowieka na badanym obszarze. W kolejnych zaprezentowano pojedynczy przedmiot powiązany ze społeczeństwem okresu neolitu oraz kilka obiektów osadniczych z licznym inwentarzem ceramicznym należących do ludności łużyckich pól popielnicowych. Następnie ślady osadnicze z okresu 2. Połowy XI-1. Połowy XII w., dla których przeprowadzono analizę ceramiki i zwierzęcych szczątków kostnych. Ponadto opracowano pochodzące z tego samego czasu pozostałości cmentarzyska szkieletowego, a kości poddano badaniom antropologicznym i molekularnym”. [Marcin Majewski, Wprowadzenie]