Zbigniew Semik dobrze oddał tamtą atmosferę oczekiwania na realizację pomnika, a jednocześnie nieproszonego symbolu.
Przedstawił podniosłą atmosferę towarzyszącą jego odsłonięciu, w którym uczestniczyli polscy i radzieccy oficjele, ale także wielu nowohucian.
Jednakże wielu z nich nie akceptowało obecności monumentu, szczególnie, że w ich opinii straciła wiele na atrakcyjnym wyglądzie jedna z ważniejszych arterii dzielnicy, jaką była aleja Róż. Zniszczone zostały drzewa i kwiaty, a ławki przesunięte.
Symbolami tej niechęci były nie tylko lekceważące czy obraźliwe określenia pomnika, ale nade wszystko podłożenie i zdetonowanie w kwietniu 1979 r., ładunków wybuchowych przy nogach Lenina. (...) Pomimo owej nieproszonej historii, codzienność i pamięć związana z pomnikiem Lenina nadal jest obecna w Nowej Hucie".
(z recenzji dr. hab. Agnieszki Chłosty-Sikorskiej)