Charles Burney, żyjący w latach 1726–1814 londyński muzyk, nauczyciel, pisarz i krytyk, zapisał się w dziejach przede wszystkim jako autor monumentalnej „Powszechnej historii muzyki”. Łączący gruntowne wykształcenie muzyka-praktyka z głęboką wiedzą teoretyczną, a także wysoką kulturą literacką i szeroką znajomością innych sztuk i nauk, bywalec najświetniejszych londyńskich salonów, korespondent encyklopedystów i przyjaciel najwybitniejszych umysłów ówczesnej Anglii, z czasem osiągnął pozycję pierwszego autorytetu muzycznego w swoim kraju.
„Obecny stan muzyki we Francji i Italii” oraz „Obecny stan muzyki w Niemczech, Niderlandach i Zjednoczonych Prowincjach”, stanowią jedno z najcenniejszych i najobszerniejszych źródeł wiedzy o kulturze muzycznej wkraczającej właśnie w okres klasycyzmu Europy. Przedstawioną wersję wzbogacono o nieuwzględnione w oryginalnym wydaniu fragmenty, jest to zarazem pełnokrwisty dziennik podróży przez XVIII-wieczną Europę.