Katalog prezentuje obiekty podzielone na grupy, pod względem proweniencji. Każdy z rozdziałów poprzedzony został krótkim zarysem historii szklarstwa w poszczególnych krajach, a w przypadku Polski przedstawiono dzieje najlepszych hut rodzimych.
Rozdział pierwszy wyróżnia grupy obiektów, które na podstawie cech typowych i źródeł archiwalnych można przypisać określonym czołowym manufakturom polskim. W kolejnych częściach omówiono szkła śląskie i powstałe w hutach czeskich, a także zespół szkieł niemieckich. Oddzielnie omówiono szkła rosyjskie oraz pojedynczy egzemplarz pochodzenia angielskiego. Ze względu na ich specyficzną ikonografię wyodrębniono także grupę szkieł masońskich. Obszerny rozdział zajmuje opracowanie szkieł o niezidentyfikowanym miejscu powstania, określonych jako środkowoeuropejskie. Odrębną grupę stanowią szkła historyzujące, imitujące bądź naśladujące osiemnastowieczne oryginały, a dopełnienie stanowi część poświęcona zwierciadłom.